NANO Architecten
Creativiteit laat zich niet inperken door bouwvoorschriften
Zelden wordt de aantrekkingskracht van minimalisme zo treffend geïllustreerd als met deze vrijstaande woning, ergens in Limburg. Dit is een huis waaraan je meteen ziet dat ze ontsproot uit een gepassioneerd en creatief brein. Niet omdat het buitenissig of overdadig zou zijn, maar wel door de slimme keuzes, aangename lijnen en het overduidelijke less-is-more concept. Architect Andy Gijbels van NANO Architecten haalde alweer het maximum uit de beschikbare ruimte, de bouwvoorschriften én de wensen van de eigenaars: creatief, functioneel en subtiel.
Voor architecten is het doorgaans de kunst om hun creativiteit maximaal ten dienste te stellen van de wensen van de bouwheer/-vrouw én tegelijk een eigen esthetische stempel te drukken. Niet zelden betekent dit: compromissen sluiten. Op het ene perceel is er al meer toegelaten dan op het andere. De bouwvoorschriften waren in dit geval behoorlijk streng. Het heeft het eindresultaat allerminst ingetoomd. Een dergelijke extra uitdaging bleek een kolfje naar de pen van Andy Gijbels. Andy Gijbels: “De voorschriften die hier golden, waren ietwat gedateerd en stuurden aan op een type fermettewoning. De globale structuur van het huis is dan ook in die zin opgevat. Met name de voorschriften rond een hellend dak hebben vele keuzes bepaald. Als een beknotting heeft het echter nooit aangevoeld. Het toeval wilde dat de eigenaars mikten op een moderne woning, maar geen simpele blokvorm. Die wens kon/moest dus meteen worden ingewilligd.”
Andy Gijbels: “De voorzijde van het huis is mooi breed. Dat wilden we extra benadrukken. Daarom hebben we de verdieping iets meer naar achteren getrokken, zodat de horizontale band van het gelijkvloers nog meer wordt geaccentueerd. Die setback hielp ook om ons aan de voorschriften te houden qua kroonlijsthoogte en hellingsgraad, zonder onze eigen esthetische doelen op te geven. Het zijn duidelijke lijnen die vooral veel ruimte laten voor persoonlijke inkleding. Hetzelfde geldt trouwens voor de tinten. De buitengevel werd een verlijmde, vrij neutrale steen met grijze nuances. Door te werken met eerder subtiele kleuren, komen de levendige tinten van de tuin en de begroeiing ook meer tot hun recht. Zo krijg je ieder seizoen een ander ‘portret’. De zwarte Alinel vlakken doorbreken het eerder rustieke grijs en brengen wat meer contrast, zonder echter te opdringerig te worden. Alles blijft rustig op het oog. Dat principe hebben we ook binnen toegepast. Op zich start alles met een helder zwart-witpatroon, doorbroken door grijs/beige tinten, onder andere op de vloer of tegen het keukeneiland. Dit laat toe om zelf persoonlijke injecties te geven met bijvoorbeeld kussentjes, lampen, meubilair… Een woning krijgt vooral persoonlijkheid wanneer de eigen accenten van bewoners er hun plekje krijgen.” Zoals gezegd betekent die subtiele insteek niet dat het dit huis aan eigen karakter ontbreekt, integendeel! Een mooi voorbeeld hiervan zijn de zwarte pilaren die bezoekers joviaal, maar kordaat richting voordeur loodsen. Een extra creatieve insteek die ook in de linkerzijgevel het esthetische aan het nuttige koppelt door de inkijk in de badkamer te beperken.
Andy Gijbels: “Eén van de belangrijkste opdrachten voor dit huis was om iedere ruimte maximaal van natuurlijk licht te voorzien. Het spreekt voor zich dat de hele oriëntatie van de structuur hierop is uitgetekend. De linker gevel hebben we gesloten gehouden, maar de achterzijde, de westelijke kant, werd helemaal opengetrokken. Hierdoor baadt iedere leefruimte; keuken, eetruimte en woonkamer, volop in het natuurlijke daglicht. Bovendien heb je zo vanuit elk van deze ruimtes ook een merkbare verbinding met de tuin. Uiteraard werden de nodige screens voorzien en is er een stevige overkapping om ‘s zomers de warmte buiten te houden. We zorgden ook voor een inham; een soort patio, om het natuurlijk licht dieper in de woning te trekken. De overkapping zorgt meteen meteen voor een mooi overdekt terras. De terrastegels uit natuursteen passen helemaal bij de beige kiezels die je vooraan vindt. De ouders kunnen hier heerlijk relaxen, terwijl ze hun kroost zien spelen in de tuin. Links vooraan is er een bureauruimte; die zou vrij intensief gebruikt worden. Aangezien dit de straatkant is, hebben we dan een vrijstaand muurtje voorzien om de privacy alsnog optimaal te houden. Een bijkomend voordeel is dat je van hieruit dus ook uitzicht hebt op de gevelsteen. Meestal genieten mensen maar bitter weinig van de uitstraling van hun zo minutieus gekozen gevelsteen; van binnenuit blijft die immers onzichtbaar. Het uitzicht op zo’n muurtje is mede daarom een fijne extra: praktisch én aangenaam!”
Een gezin met twee kinderen heeft weinig boodschap aan een chirurgisch aangelegde tuin waarop iedere voetafdruk de perfectie verstoort; hier past een mooie, gebruiksvriendelijke tuin waarin volop geravot en genoten mag worden. De kleuren zijn hier niet te uitbundig, maar rustgevend en eenvoudig. Drie bomen zorgen voor extra diepte. Eén boom helpt mee om de privacy voor het bureau te versterken. Kortom: dit is natuurlijk een tuin in volle aanbouw, maar het potentieel toont zich al klaar en duidelijk. Andy Gijbels: “We hebben de voortuin opgevat als een soort laag begroeid lappendeken, zichtbaar in verschillende vlakken verdeeld. De karaktervolle betontegels passen perfect bij de grijs-getinte gevelsteen. De beige kiezels rond de plantenperken, in combinatie met de betontegels creëren samen een mooi geheel. Het kleurenpalet is subtiel, maar klopt volledig.”
Natuurlijk is het altijd leuk wanneer je als architect kan terugblikken op een aangenaam project waarop je oprecht trots bent. Het allerbelangrijkste blijft evenwel de tevredenheid van de bouwheer en bouwvrouw zelf. Dat blijkt voor dit project alvast helemaal snor te zitten. Deze mensen zíjn tevreden. Over de vele mogelijkheden om de sfeer in te kleden, over de esthetische keuzes… en vooral: over de nadruk op woonervaring en levenskwaliteit. “Een huis bouw je om in te leven. In ons geval – een gezin met twee kinderen – betekent dit: wonen, werken, spelen en in verbinding blijven met elkaar. Dat is enorm goed gelukt. Naast de esthetische uitstraling binnen en buiten (waar we natuurlijk ook erg trots op zijn), is het die leefbaarheid die echt het verschil maakt”; aldus een erg tevreden bouwvrouw. Tijdens de rondleiding vertrouwt de bouwheer ons nog het volgende toe: “Mocht ik het opnieuw moeten doen, ik zou helemaal niets veranderen!”… Een compliment waarvoor geen enkele architect ongevoelig blijft. Terecht overigens! Andy Gijbels: “Ik kan bij dit project vele keuzes en beslissingen opnoemen waarop we achteraf gezien erg trots zijn, maar wanneer een klant zoiets zegt, wéét je dat je je job hebt gedaan. Dat is wellicht ook wat mij dus het langst zal bijblijven. Wij ontwerpen plekjes waarin mensen écht leven en herinneringen opbouwen. Zolang het proces niet is afgerond, blijft het toch een soort ‘visionaire’ aangelegenheid. Zo’n uitspraak van de klant wanneer alles helemaal klaar is, geeft dan ook enorm veel voldoening.”
Tekst: Sijmen Goossens
Foto’s: Nick Cannaerts